"Hoi,
Wat een mooi beroep, en wat fijn dat wij iedere dag weer in contact mogen komen met onze cliënten en om iedere dag hen het gevoel te mogen geven dat zij er niet alleen voor staan. Dat wij met ze meevoelen, dat wij hun gevoelens proberen te begrijpen, dat je best verdrietig mag zijn en dat wij er voor ze willen zijn.
Helemaal nu, gezien het lange jaar dat Corona ons in haar greep heeft. Wat hebben ' onze ' ouderen in Nederland en natuurlijk over de hele wereld het zwaar, sindsdien.
Ik vergeet nooit meer dat een cliënte vorig jaar tegen mij zei: ; ' Wij hebben de oorlog meegemaakt, maar toen hadden we elkaar nog, nu voel ik me eenzaam '.
Tja, ga er maar eens aan staan. Wij gaan ooit naar huis, komen bij ons gezin, onze partner.
Tuurlijk, hebben wij als zorgmedewerkers een groot verantwoordelijkheidsgevoel. We kennen het wel, altijd namen en nog nemen wij al onze beslissingen en / of keuzes onder een scherpe loep.
‘ Kan ik het wel maken om toch een feestje te vieren met vrienden, durf ik naar die ene bijeenkomst met teveel mensen, ga ik in Duitsland shoppen met een vriendin? ‘
Kortom, altijd hielden wij onze cliënten in ons achterhoofd. Want wij wilden niet degene zijn die door onverantwoordelijk gedrag, een virus meebrachten naar onze cliënten die hen veel schade zou kunnen berokkenen.
Het zijn onze cliënten, die veel voor hun kiezen hebben gehad. Het verliezen van dierbaren, vrienden, bekenden en niet zomaar naar een afscheid kunnen en mogen gaan. Het niet tot weinig zien van je kinderen, je kleinkinderen en/of partner. En als zij elkaar mochten zien, dan hingen er zoveel regels aan vast. Geen intieme, onbevangen momenten meer, altijd op hun hoede. Zowel onze cliënten, familie als wijzelf.
En wat doen wij als zorgprofessionals ons best om dit niet te vergeten en daarom ook iedere dag onze cliënten het gevoel proberen te geven dat zij speciaal zijn, dat dit voorbij gaat. En om te proberen om zoveel mogelijk speciale en verwenmomenten te creëren voor hen. Niet dat wij de speciale banden met familie kunnen vervangen, maar om onze cliënten ook iets van een lichtpuntje te geven. Hen duidelijk te maken dat wij dit alles doen om er voor hen te zijn, om hun gezondheid en welzijn zoveel mogelijk te waarborgen, om verdriet enigszins te verlichten. Dat dit straks ook voorbij is, en dat geduld nu belangrijk is, maar vooral ook om je gevoel van eigenwaarde niet te verliezen en om te blijven genieten van de mooie, soms korte momenten die je dan toch hebt met een naaste en om vooral te blijven genieten van mooie herinneringen die je hebt van iemand die je moet missen en vooral niet op te geven.
Dankjewel Zorggroep, dat ik de kans heb gekregen voor jullie mooie organisatie te werken, dat ik iedere dag met plezier naar mijn werk ga. Dit komt mede door jullie.
Wat een fijne mensen-mensen hebben wij binnen onze organisatie. Die meedenken, begeleiden, een luisterend oor bieden en zoveel begrijpen van ‘de mens ‘ en al zijn aspecten, en die zich blijven inzetten om te groeien om nog meer te begrijpen van ‘de mens ‘.
Wat fijn, dat je als werkgever altijd je zorgmedewerkers en de client voorop stelt en soms inderdaad moeilijke keuzes moet nemen, maar altijd met als doel; het beschermen van onze cliënten.
En dankjewel, dat ik zoveel mogelijkheden krijg om mezelf te kunnen ontwikkelen tot een nog betere zorgprofessional.
Dit doet de Zorggroep natuurlijk niet alleen. Achter de schermen zijn zoveel betrokken disciplines, Specialist Ouderengeneeskundigen, fysiotherapeuten, Geestelijke Verzorgers, en vergeet onze vele vrijwilligers niet! Teveel om op te noemen. Mijn ervaring is dat jullie je expertise blijven evalueren, inzetten en blijven ontwikkelen voor onze cliënten. Dankjewel, ik ben er trots op medewerkster van de Zorggroep te zijn, ik hoop jullie ook 🍀"
- Souad
